Słowenia - turystyka, atrakcje, noclegi

Rezerwacja noclegów w Słowenii w najlepszej cenie sprawdź

/

Košutica (Ljubeljska Baba, 1968 m n.p.m.)

Nieczęsto odwiedzany szczyt, zwany popularnie "Lojblbabą" wznosi się na wschód od niskiej przełęczy Ljubelj, na początku długiego pasma Košuty. 

Nielicznych turystów przyciąga wyborna panorama obejmująca pobliskie wierzchołki Karavanków (grupa Stola, grań Košuty), Julice z Triglavem, Alpy Kamnicko-Sawinijskie oraz sporą część Alp Austriackich. Na południowych stokach żywe pasterstwo oraz idylliczny szałas na polanie Korošica.

Przez Hajnaževo Sedlo

Nieuczęszczana trasa na  zapomniany wierzchołek. Bliskość popularnego przejścia granicznego na Ljubelju sprawia iż Košutica może być pierwszym lub ostatnim celem wycieczki podczas pobytu w Słowenii. Do Hajnažovega sedla łatwy szlak znakowany. Od przełęczy bez szlaku, na grani szczytowej ekspozycja, miejsca ubezpieczone.

  • Czas przejścia: 2 godz. 30 min.
  • Trudność: 4

Szlak zaczyna się nieopodal osady Ljubelj w bocznej dolinie kilkaset metrów poniżej monumentu upamiętniającego więźniów jedynego na terenie Słowenii obozu koncentracyjnego, zwanego popularnie "kościotrupem" (slo. okostnjak). Mijamy po lewej barak drogowców i podchodzimy łagodnie wzdłuż koryta potoku. Po 10 min. zaczynamy wspinaczkę kilkoma zakosami po sporym piarżysku. Szlak prowadzi dalej leśną drogą, która wspinając się początkowo zygzakami osiąga polanę z widokiem na urwiska Zejmanovych Pečii Hajnaževo Sedlo. Zakręcamy w lewo i po chwili dalszego podejścia osiągamy szałas na rozległej polanie Korošica (1554 m n.p.m., w sezonie skromny bufet). Ładnie stąd prezentuje się cel naszej wędrówki. Szlak kieruje się teraz na wschód i trawersując porośnięte świerczyną i kosówką stoki Košuticy osiąga w 20 min. szerokie Hajnaževo Sedlo (1701, granica państwa), gdzie zaczyna się łatwa via ferrata na Veliki vrh. Opuszczamy tu szlak znakowany i wędrujemy słabo widoczną ścieżka na zachód, która wspina się teraz trawnikami po lewej stronie do grani. Po osiągnięciu grzbietu napotykamy jego nieprzyjemne zwężenie i ubezpieczone liną stalową podejście na wschodni wierzchołek. Stąd szlak prowadzi poprzez najtrudniejszy na trasie prożek skalny (dobre stopnie, lina stalowa) na szczerbinę z której wspinamy się bez trudności na główny szczyt z księgą wpisów.