Najwyżej położona wieś w dolinie górnej Savinji jest dobrym punktem wypadowym w północno-wschodnią część pasma Grintovca oraz w masyw Raduhy. Informacja turystyczna, stacja benzynowa, duży sklep Mercator, pizzeria oraz kilka kawiarni.
Solčava należała do majątku patriarchów Akwilei, który został z czasem przejęty przez biskupstwo Lublany. Wieś, mimo iż leży na terenie historycznej Kranjskiej ciążyła zawsze w kierunku Karyntii. Dolina Savinji w kierunku Luč przeciskając się wąskim wąwozem tworzyła bowiem trudną do przebycia barierę. Chcąc dojechać do Solčavy od południa należało kilkanaście razy w bród pokonać rzeką, zaś zwężenie koło Igli przechodzono już na piechotę.
Nic więc dziwnego, że solčavianie wędrowali na targi do Eisenkappel (Železna Kapla), która była zresztą centrum administracyjnym dla doliny górnej Savinji. Od tamtejszych mieszkańców przejęli dialekt oraz wiele elementów kultury materialnej, które odróżniają ich od Kranjców. Dla porządku dodajmy, iż drogę z Luč wybudowano dopiero w 1894 roku.
Wieś cieszyła się złą sławą w XIX wiecznej Austrii. Miała tu bowiem miejsce potyczka dezerterów i rabusi z żandarmami, która odbiła się szerokim echem na łamach prasy. Podczas II wojny światowej Solčava znajdowała się przez pewien czas na terenie kontrolowanym przez partyzantów. W 1944 roku została jednak brutalnie spacyfikowana przez oddziały niemieckie.
Najważniejszym zabytkiem Solčavy jest gotycki kościół pw. MB Śnieżnej stojący na niewielkim wzniesieniu nad centrum wsi. Początkowo znajdowała się tu romańska kaplica wybudowana w XIII wieku. Obecną świątynię wzniesiono w latach 1461-1485. Najcenniejszym zabytkiem tego jednonawowego kościoła ze wspaniałym sklepieniem gwieździstym jest niewielka Pieta z drewna lipowego umieszczona w szczycie neogotyckiego ołtarza. Obok świątyni stoi niewielka kaplica św. Anny z 1610 roku.